Başlıyorum beyler.
Evet cumartesi günü tam evden çıkıcaktım ki kalbimden mesaj gelmişti. Belkide yüregime yine darbe vuracak belkide beni bitirmek için yeni planlar yapıcaktı ama ben yine yenik düştüm ona yine aptallıgımı belli ettim yazdıgı gibi cevap verip konuşmanın başlamasını sagladım. Belkide artık gurur veya özgüven diye birşeyim yoktu. Sadece o vardı benim için onun olması onun mesajları onun konuşması sadece o. Nasılsın iyimisin gibi bir muhabbet geçti aramızda. Yine beni kaybetmek istemedigini ve bu sefer arkadaş olarak degil benim istedigim şekilde olacagını söyledi. Şimdi beyler şöyle birşey var o anki şaşkınlıgım 2 şey içindi. Biri mutluluk ama digerinin adını ne koyabilirim bilmiyorum. Çünkü kalbimin sevgilisi vardı ve hala devam ediyolardı. Ben buna bi ara konuşurken gizli takılırız falan demiştim. Buna nasıl yani dedigimde senin dedigin gibi gizli takılırız bende sevgilime soguk davranırım o ayrıldıgında da senin olurum gibi bir konuşma geçti. Beyler şimdi kendimi övmicem ama çokda tipsiz degilim allah için giderim var. Kendime dikkat ederim biraz. Üstüne komik çocugumdur. Yani komiktim kalbimden önce. Ondan sonrası hep hüsran. Her grupta olur ya 2 3 lafından birine güldügünüz çocuklar. Bende çogu gruptaki o çocuktum kızlarla aram bu yüzden hep iyiydi. Belkide kalbimin benimle olmasıda sırf bu saflıgım ve iyiligimdi bilemiyorum çünkü onu hiçbir türlü anlayamadım.
Tekrardan konuşmaya başladıgımızda akşam buluşmak istedigimi söyledim kabul etti. Yukarıda yazmıştım galiba aynı mahallede oturuyoruz(yazmadıysamda söyliyim şimdi)
akşamın olmasını sabırsızlıkla beklerken hava karardıgında yazdım müsaitmisin diye evet dedi çıkalım o zaman dedim tamam dedi ve evden çıkıp onun evinin aşşagısına inerek inmesini söyledim. Evinin önüne falan gidemiyordum ileride anlatıcam. Bu geldi konuşa konuşa yukarıda büyük bi ilkokul vardı ona dogru gittik bahçesinde otururuz diye.