insan ömrünü 70 yıl olarak ele alalım. ilk 7 yılı sayma. geriye 63 yılın kalıyor. bu 63 yılın ( 4 yıllık üniversite bitirdiğini varsayaraksak) 16 yılını okuyarak geçiyorsun. geriye 46 yılın kalıyor. bu 46 yılın 30-35 yılını çalışarak geçiriyosun. geriye 10-15 yılın kalıyor. bu 10-15 yılında yaşlılık dönemin ve bu dönemi (çok iyi paralar kazanmadığını varsayarsak) huzur içinde geçiremiyeceksin.

peki bana sordular mı sen 16 yıl okuyup 30 yıl çalışmak istiyor musun diye ? sormadılar. hiçbirimize sormadılar. biz kendi hayatımızı değil, başkalarının bize dikte ettiği hayatı yaşıyoruz beyler. önümüzde bize özel bomboş bir kağıt var ve o kağıda yazı yazabilen tek kalem başkasının elinde. bildiğimiz ve inandığımız kadarıyla sadece 1 tane hayatımız var. ortalama olarak 65-70 yıl ömrümüz var. bu yılları neden çalışarak ve okuyarak geçirmek zorundayız ? anthony burgess'in otomatik portakal isimli kitabını okudum
( filmi de var ) kitabın arka kapağında şu yazıyordu :

tüm hayvanların en zekisi, iyiliğin ne demek olduğunu bilen insanoğluna bir baskı yöntemi uygulayarak onu otomatik işleyen bir makine haline getirenlere kılıç kadar keskin olan kalemimle saldırmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum.

içinde bulunduğumuz sistem bizi tek tip, otomatik bir makine olarak görüyor. bize fikrimizi soran, nasıl yaşamak istediğimizi soran yok ve sistem bizi tek bir kalıba sokmaya çalışıyor.

aslında yapılacak o kadar çok şey varki. dolu dolu geçirebileceğimiz, mutluluk içinde geçirebileceğimiz kocaman bir ömrümüz var. ve biz bunu düzen bozulmasın diye sıradan, berbat bir şekilde geçiriyoruz. sonra da kaçılmaz olarak niye yaşıyoruz ki diye soruyoruz. emin ol kardeşim bu soruyu soran ilk kişi değilsin, son kişi de olmayacaksın.