/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    +3
    Artık son senemdeydim. Sınav maratonu başlıyor herkes kafasında bir meslek planlıyordu. Benimde vardı elbette kafamda birşeyler. Ben küçüklügümden beri bilgisayar mühendisligi istiyordum beyler. 10.sınıfa geldigimde sırf bu yüzden sayısal seçtim(sayısal derslerim gib gibi olmasına ragmen) ve herkesin lanet ettigi okullar açıldı. Bende lanet ediyordum (sadece 1 ay sonra okula gitmek için saat sayacagımı bilemezdim tabikide) Okul açıldı ve o vatsap grubundaki kızlarla aramız yine düzeldi görüşe görüşe(bu arada o kızlarada asdgiller dicem beyler bunlar 3 kişi) asdgiller ile aram düzelince kalbimlede arada sohbet etme fırsatım oluyordu ama sevgilisi vardı tabikide. O beni arkadaş olarak görüyor bende onu bir arkadaş olarak görüyordum. Ama bir zaman sonra asdgillerdense kalbimle daha çok takılmaya başlamış hep onunla sohbet etmeye devam etmiştim. Laf lafı açıyor birbirimize herşeyi anlatıyorduk. O sevgilisiyle kavga ettiginde gelip bana anlatıyor hatta her gün ısrarla sanada bir kız yapalım diyordu. Derken işte o lanet şey oldu tahmin ettiginiz gibi. Biz kalbimle baya yakınlaştık ama o beni arkadaşı olarak hatta kankası sırdaşı olarak görüyordu. Bense kalbime deli gibi baglanmıştım. Her tenefüs ya o geliyor, o gelmezse bile ben gidiyodum. Yemegi beraber yiyor öglen arasında dışarı beraber çıkıyorduk. Ama artık dayanamaz hale gelmiştim beyler düşünsenize kız sizi kankanız olarak görüyor ama siz ona aşık oluyorsunuz. Bu düşünce kafamın etini yemeye devam ediyor beni günden güne bitiriyordu. Kardeşim dedigim adamlardan biri ve en yakın oldugum ismine fatih diyelim. Fatihe döktüm içimi zaten herşeyimi biliyordu ve bunuda söyledim artık dayanamıyorum dedim ve herkesin diceği şeyi dedi. Git konuş rahatla en azından niyetini ögrensin artık yanına gelmez sende unutursun gibi bir konuşma geçti aramızda. Belkide haklıydı sırf bu kadar yakın oldugumuz içinde fazla baglanmıştım ve belkide uzaklaşırsak kafama takmayabilirdim. Ve karar verdim kalbimle konuşucaktım. Yine bir tenefüste yanıma geldi gülerek ama ben hep soguk davrandım. Ne oldu bişeymi yaptım gibi sorular soruyor ama ben hayır gibi kısa cevaplar veriyordum.En sonunda evet birşey yaptın ama bunu çıkışta konuşsak olurmu dedim ve tamam cevabını aldıgımda direk sınıfıma gittim. Tüm gün çıkışı bekledim ve yapacağım konuşmayı düşündüm
    ···
   tümünü göster