Güneş enerjisini ayarlamak tam bir işkenceydi. Belli bir miktar açınca kaynıyor, milim kapatınca buz gibi oluyordu. Ama buna da sukrediyordum o sıra çünkü bizim koyde bu bile yoktu henüz. Ya 5 litrelik şişeleri güneşin bağrına bırakıp ısınmasıni beklerdik ya da yaklagib 70 santim boyundaki çaydanlik gibi bir şeye - şu yaşıma geldim hala bilmem ismini- su doldurur ocağa koyardik. Biraz soğuk biraz sıcak derken kova ağzına kadar doldu. Hasan dedenin söylediği gibi bardakta kalan suyu boşalttım. Suyu Elimle bir süre karıştırıp bizim suyun her diğer su ile bütünleşmesini bekledim. Niyet ettim ve ellerimi sulayarak başladım abdest almaya. Su buz gibiydi amk. Aklımdan kovadaki suyu boşaltıp sıcaklığını yeniden ayarlamaya çalışmak geçti ama bardaktaki suyu dokmustum bile. Ulan insan suyu dökmeden önce bir bakar değil mi amk sıcak mi soğuk mu diye. O anki aptalligima yana yana zütümde Antarktika buzullarinin narin dokunuşlariyla gusül abdestimi alıp banyodan çıktım. Üzerimi değiştirip -akşamki yemek için güzel bir şeyler giymistim sonuçta normal hayata dönecektik bugün ve kızlar da normal bir hayatın en önemli parçasıydı.- bizimkilerin yanına gittim.