Panpa benim babam 8 yaşımdan beri gurbette 14 yıl oldu yazları gelir haftada 3 gün telefon görüşmesi, yazın 2 ay kalır.
Ben liseye hazırlanırken dersler kötüydü pek ümidim yoktu dersaneye gitmiyodum sonra babam napıcan falan dedi liseye gidicem falan benim olum yapar dedi anadolu lisesi kazandım o zamanlar zordu benim olduğum şehirde

Lise tak gibi geçti ergenlik falan dersler kötü, 12 olduk dersabe başladı yine prk iyi değilim babamla konuşuyoruz oğlum sen yaparsın dedi iyi bi bölüm kazandım

Son sınıfım şimdi kpss ye hazırlanıyorum yzın baktı yüzüme yapman lazım dedi. Babam şimdiye kadar şüphe duymuyodu inanıyodu yapacağıma ama şimdi şüpheli.

Baba hayatım boyunca en çok babam inandı, destekledi.
Ulan kardeşim bile sınav dönemlerinde çalışmadığımı düşünürdü burun kıvırırdı bana, hiçbir zaman benden daha iyisini yapamadı pekekent. (Yapmasını isterdim.)

Şuan boşluktayım panpalar, çok zor durumdayım, hiç çalışasım yok lan, kendine imancım kalmadı, isteğim kalmadı.
Bunca yıl ben babamın inancı sayesine dimdik durmuşum onu anladım.