Arabayi tarladan çıkardım ve yola devam etmeye başladık. Yolun geri kalanında Tolga birkaç kez özür diledi sorun yok mayetinde elimi salladım. Eşiğine geldiğimiz facianın verdiği stresle yavaş kullanıyordum. Bu yüzden yolumuz yarım saat kadar daha uzadı. Sonunda kazasız belasız -lafın gelişi amk ne belasızı geberiyorduk - varmıştık. Yaz ayindaydik ve insanlar memleketine döner ailesiyle hasret giderirdi yani köyün en dolu olmasi gereken aylardi ama burada koy meydanına kadar bir Allah in kulu çıkmadı karşımıza. Biraz daha ilerledik ve büyük bir kalabalığın üzerimize doğru geldiğini gördük. Arabayı sağa çekip içlerinden bir abiye adresi sorduk. Sevecen bir tavirla kalabalığın az once çıktığı mavi kapılı evi gosterdi bize. Teşekkür edip hemen kapıya yöneldik. Mavi tahta bahçe kapısı açık duruyordu. Iceri girdik karşımızda sandalyede oturan, beyaz sakallari boynunu örten 70 li yaşlarda olduğunu tahmin ettiğim sıska bir adam vardı.

-Iyi gunler Hasan dede siz misiniz?
+Evet evladım buyrun deyip içeri geçirdi.