Eve geldigimde dış kapı kapalıydı. Üst katimizdaki Aysel teyzelerin ziline bastım.
30 saniye kadar bekleyip tekrar bastım ancak açan olmadı. Sanki o kedi tekrar bir yerlerden firlayacakmis gibi geliyordu iyice paranoyaya bağlamıştım. Icime dolan bu korku nedeniyle ayırt etmeksizin tüm zillere olağanca hızlı bir şekilde bastım. Ilk otomata basana dualar ederek koşarak yukarı çıkmaya başladım. Megafondan gelen "Kim O? , kimsiniz? " seslerini duyuyor ama gibime takmiyordum. Tek amacım bir an önce eve girmekti. Evimiz 6. katta olmasına rağmen hiç düşünmeden merdivenlere yöneldim. O asansörde bir başıma kalamazdim. Hele asansörden o kedinin çıkma düşüncesi beni ölümüne korkutuyordu. Gerçekten siyiriyordum. Bana 3 ay gibi gelen bir sürede kapının önüne vardım ve hemen ayakkabiliga yöneldim. Kırmızı ayakkabının sol tekini alıp ters çevirdim hiçbir şey yoktu. Yanlış anladım sanırım diyerek sağ tekini aldım onda da yoktu. Çıldırmıştım. Ayakkabiliktaki her ayakkabıyı çıkardım tek tek baktım içlerine anahtar yoktu. Sensörlü lamba sürekli sönüyordu. Tuvalette sıcarken söner de takli bedeninle lambaya kendini göstermek için çırpınirsin ya aynı durum amk. Son iki Çift ayakkabıya daha baktıktan sonra çaresizlikten yaşlar gözüme hücum ederken yine söndü gibimin lambası. Birkaç el hareketi ile lamba tekrar yanmış ve çığlığı basmıştım.