Filmde bittikten sonra sabah ki ruh halimden eser kalmamıştı. Kolumun altına aldım Ezgiyi ve yemek ismarlamak üzere restaurant katına çıkardım. Aldık menulerimizi afiyetle yedik. Ezgiye bugün ki herşey için teşekkür edip otobüsüne bindirip ugurladim. Benim evimde yürüyerek 25-30 dakika mesafedeydi ancak otobüse binmek istemedim. Acilirim diye düşünmüştüm. Düşünceler içinde eve yürürken birden bu akşam o evde nasıl yanliz kalacağım aklıma geldi. Ufaktan bir tirsmayla beraber hiç istemesemde eve git gide yaklasiyordum. O sırada kaldırımlarda simsiyah bir kedi gördüm. Hasgibtir yine başladı hemde şimdi ruya değil tek çıkar yolum kosmakti diye düşünüp yardirmaya başladığım anda kedi korkup bahçe duvarından atlayarak kaçtı. Allahım cidden paranoyak olmuştum. Herşeyden korkar bi hale gelmiştim. Deliriyor muydum yoksa ? Babam haklı miydi gitmeli miydik hocaya. Hayatımın geri kalanını bu şekilde yaşamak istemiyordum. Ah Çağdaş ahh ne hallere soktun be beni. tak mu  varda oldurdun ne yedugu belirsiz birşeyi. Geçmişinde de neler yaptın Allah bilir. Ancak niye bizim başımıza sardin bu olayları. Bu düşünceler eşliğinde havanın karanlık olmasının da etkisiyle koşar adım yol alıp eve vardım.