Bana deli gözüyle bakmaları iyice sinirimi bozmuştu.  Masadan kalkıp odama geçtim ve bir sigara yaktım. Cigerlerimden çıkan sadece duman değil benligimdi ve odada başıboş dolaşıyordu. Beni bu dusuncelerden çalan telefonum çekip çıkardı. Arayan kankam Ezgiydi. Okul bittiğinden beri konusamamistik. Kahvaltıya çağırdı masadan bir hışımla kalktigim için hala açtım. Bu sebeple teklifini  seve seve kabul ettim. Bir çırpıda hazırlanıp dışarı çıktım. Ezgi ile buluşup keyifli bir kahvaltı yaptık. Kahvelerimizi içtik hoş bir sohbet ardından kalkmaya karar verdik. Tam hesabı odediyip ezginin yanına gidecektik ki telefonum çaldı. Arayan babamdi. Açtığımda aceleci bir sesle annemin dayisinin vefat ettiğini ve alelacele evden çıktıklarını söyledi. Ee ben gelmicek miyim dediğimde biz epey yol aldık. Sen yarin ki otobüsle gel namaza yetiş dedi. Anahtarlarida kırmızı spor ayakkabimin sol tekine koyduğunu söyledi. Tamam deyip kapattım. Az önce ki nedenden eser kalmamisti. Ezgide farketmiş olacak ki ne olduğunu sordu. Olanları anlattım. Anladım gel benimle dedi ve kafeden çıktık. Nereye desemde söylemedi süpriz diye. En son lunaparkin önüne gelince hadi gir dedi. Şaka mi yapıyorsun dediğimde hiç de öyle olmadığını beni içeri suruklemesinden anladım. Böyle bir günde nasıl buraya gelinir diye kızıyordum ilk başlarda Ezgiye ancak bir süre sonra çok doğru yaptığını farkettim. O aletler yükseldikçe ben icimdeki ağırlıkları yere birakiyordum sanki. Eğlenceli bir iki saat geçirdikten sonra karşıdaki sinemaya sürükledi ve ne olduğunu bile anlamadan bir komedi filminde buldum kendimi. Bu huyunu çok seviyordum Ezginin. Yanında ki insanın mutsuz olmasına asla izin vermiyordu.