Beynimde şimşekler cakiyordu. O anki korku ve adrenalinle olsa gerek Çağdaş in üstüne koştum. Arabanın kapısını açıp yakasından tuttuğum gibi dışarıya firlattim. Üstüne çıkıp Neden yapıyorsun lan bunu biz sana ne yaptik diye bağırırken bi yandan da sertçe sarsiyordum.
O sırada Tolga beni tutup kenarı ittirdi ve kendine gel diye bagirip Çağdaş i lavaboya zütürdü. Olduğum yere çöküp sanki tüm dertlerimi alacakmış gibi hemen bi sigara yaktım. Acaba ben mi kafayı yiyordum cevremdekiler mi? Bu düşüncelerin arasından ayak sesleri ile siyrildim. Çağdaş yanima kadar gelip o nemli gözleriyle Yemin ediyorum ben bir şey yapmiyorum kardesim vallahi yapmiyorum diye ağlamaya başladı. O an ben de kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. ikimiz de duygu boşalması yaşıyorduk. Sanki akan her damla gözyaşı beynimde yer edinen kötü düşünceleri kovaliyordu. iyice rahatladigimi hissedince ayağa kalkıp Çağdaş a sarildim özür diledim.
Gecicek kardesim hepsi gecicek diyerek beni daha doğrusu bizi telkin etmeye çalışıyordu ancak kendisinin bile bu söylediklerine inanmadığı aşikardı. Tolganin uyarısıyla arabaya binip yola devam ettik. Beyler biz liseden arkadaşız hedefleyip kendi sehrimizde ki uniyi tutturmustuk ve bu başarı karşısında ailelerimiz ayrı eve çıkmamıza izin verdi ancak evlerimiz dairemize yakındı. Bu yüzden konuşup biraz ailelerimizle vakit geçirmenin hepimize daha iyi geleceği konusunda hem fikir olduk. Cagdasa cepte kalan paraları verip arabayı yaptırıp teslim etmesini söyledik. Bizi evlerimize bırakıp ertesi gün arabayı bırakmak üzere evine gitti.