biraz deli cesareti biraz da birkaç arkadaşın verdiği gazla konuşmaya karar verdim. çarşamba günü son iki derse girmedim. cesaretimi toplayacaktım ve ne söyleyeceğime karar verecektim. sonuçta o dünyalar güzeli bir kız zeki çalışkan her girdiği ortamda kendini sevdiren biri. ben de asosyal kavrdıbının dünyadaki tam tezahürü olan biriyim. ha çirkin değilim tipim normal üstü sayılır vücut yapılı falan ama iş bunlarla bitmiyor ki. ya kız beni reddederse diye stresten ölücem. ve son ders bitti herkes cıkıyor dersten. sınıf kapısından bir çıkışı vardı ki allahım yine beni benden aldı. bacaklarım titredi soğuk soğuk terledim. arkadaşlar dışarda beni görünce aaa niye derse girmedin neredeydin vs diye yüksek sesle bağırıp beni daha fazla stres yapmaya çalıştılar ama stresin utanmanın nirvanasına çoktan ulaşmıştım bile. gözlerim onu ararken kalabalığın içinden onun bana baktığını gördüm. bana attığı o uzun süreli bakış az da olsa cesaret verdi. tam yanımdan geçerken kısın bir sesle biraz konuşabilir miyiz dedim. sesim tam da annesini kaybetmiş yavru kedi gibi çıktı amk. o da gülümseyerek tabi dedi...