geçen gün tavuk dönerciyi arayıp "abi iki tane şu adrese tavuk döner yollayabilir misin." dedim. içecek var mı diye sordu. yok dedim. tavuk dönerler geldi. bi' baktım iki tane de ayran yollanmış. dedim ben ayran istemedim. ama bana böyle söylediler abi dedi. ama ben ayran istemedim dedim. ama bana söylendi abi dedi. bak dedim ben ayran istemedim. ama bana böyle söylendi abi dedi. dedim lanet olsun ver, lanet girsin ver şu ayranı tamam dedim. ayranın parasını da verdim. normalde refah seviyesi yüksek bir ülkede yaşasak "hayır almıyorum, para vermem" demem gerekirdi ama maalesef türkiye gibi ortadoğu ülkesinde yaşadığım için konuyu çok uzatmayıp tüketici hakkımı ayaklar altına alıp parayı verdim.

aradan uzun zaman geçti. bu sefer paket yaptırıp eve tavuk döner söylemek yerine kendim tavuk dönerciye gittim. oturdum sandalyeye. bana zorla ayran satan çocuk da oradaydı. beni hemen görüp kazıklamak istercesine yanıma koşup "ne istemiştiniz?" diye sordu. sadece tavuk döner istiyorum dedim. iki dakika sonra tavuk dönerimi getirdi. "ben sadece tavuk döner istemiştim, neden ayran getirmedin?" diye sordum. çocuk beyin felci geçirdi. telefon elimdeydi. verdiğim bu ayardan sonra şampiyonlar ligi müziğini açıp uzaklara baktım.