Bir gün kuzenimle kafeye gitmiştik. Hiç sevmezdim o gittiğimiz kafeyi ama napalım kuzenide kıramıyoruz neyse gittik işte. Sevmediğimin kanıtı işte. 1 yıldan daha fazlasını verdiğim kızı orda bir çocukla öpüşürken gördüm. Hani pek sallamamaya çalışıyodum ama yıkılmıştım. Ben aslında görmemiştim kuzenim gördü sonra bana dediki lan bu seninki değil mi dedi. Eliyle gösterdi bende bakınca kız beni gördü. Elimle hareket yaptıktan sonra başka bşr kafeye gidip batak oynamıştık ama içten ölmüştüm beyler. O zaman işte yalandan gülümseme özelliği kazanmıştım. Ama koyan tek şey harcadığım zaman oldu. Zamanıma acıdım. Kız ondan sonrada bana kul köle olsada artık içten çürümüştüm.