Kaldığımız yerden devam edecek olursak çok fazla geriye gitmem gerekecek. Geçmişe dönerek olayları bağlıycam beyler. Biriki şeyi anlatmam gerek unutmadan. Geçtiğimiz günlerde bizim şirketin ve diğer şirketlerinde katıldığı seminer tarzı bişey oldu. Büyük firmaların bir araya gelip o filmlerde gördüğümüz konferans salonlarında birbirlerine en güçlü silahlarını falan gösterip "bak benim adamım böyle" falan gibisinden hareketler yaparak sidik yarıştırdığı bi ortam düşünün. işin özü bu yani. öyle şatafatlı kelimelere gerek yok. Herkes takımları çekiyo. Sonra teker teker sahneye çıkıyo şirket sahipleri. Şirketteki söz sahipleri , en önemli silah diye bahsettiğim ar-ge ciler vizyon misyon cular falanlar filanlar. yardırıyo işte. buralar genellikle arge geliştirme kapsamında olan yerlerde yapıldıkları için yeni yüksek bütçeli projeler için heleki iş fikirleri için inanılmaz fırsatlar. o nedenle bütün şirketler buralara gelirken hummalı bi çalışma yaparlar. ve çok fazla ciddiye alırlar. ben genelde buralarda söz almam. daha öncekilerde almamıştım. Bizim şirkette tabiki diğer şirketler gibi büyük bi çalışmaya girdi. Ben işin kağıt kürek işlerini bi kaç gün içinde hallettim zaten. Bizim kağıt üstünde görünüşümüzde hiçbir sıkıntı yoktu. Gayet güzel gayet gelecek vaat eden, yatırım yapıldığı zaman yatırımın boş dönmeyeceği hissini fazlasıyla yatırımcılara hissettirecek bi tablomuz vardı benim açımdan. benim işim bittiği için geride oturup öyle onun bunun işine salça oluyodum ofiste. onun masasına gidip napıyosun , onu niye yapıyosun bunu yapmasan olmaz mı falan diye diye iş aralarında kendimce trollüyodum milleti. napıyım amk ofisteki eğlenceler bu minvalde gidiyo. neyse hazırlıklar yapıldı. koşuşturmalar bitti. kağıtlar slaytlar konuşmalar hazırlandı falan filan derken büyük gün geldi çattı. biz hepimiz şirkette hazırlandık giyindik kuşandık. gittik toplantının yapılacağı salona. herkes ufaktan yerini aldı. sahneye işte önce protokol çıktı , saygı duruşuydu şuydu buydu derken şirket temsilcileri teker teker çıkmaya başladı. biri çıkıyo anlatıyoda anlatıyo. kimi elini cebine atıyo. özgüvenli görünüyüm derken pantolon geriliyo farketmiyo. çatal belli oluyo arkadan. kimi gömleği bile içine doğru dürüst verememiş ceketi çıkarmaya falan kalkıyo. gövde gösterisi amk. bildiğin sidik yarıştırmanın daha prestijli görünümü yani başka bişey değil. anlatıyo "işte bizim şirketimiz böyledir. vizyonumuz böyledir. yeni dönemde şu şekilde hedeflerimiz vardır. bu hedeflere ulaşmak için şunları şunları kaynak olarak alırsanız karşınıza şu bilgiler çıkar. elinizdeki kağıtlarımıza bakarsanız " falan falan yardırıyo millet. bende düşünüyorum bizimkilerde konuşsalarda gibtir olup gitsek şurdan diye. neyse abi. konuşmalar falan derken sıra bizim şirkete geldi. alkış kıyamet falan. sonra sahnedeki kız demesin mi şimdide konuşmalarını yapmak üzere şu şirketi temsilen ibo beyi sahneye davet ediyoruz falan diye. amk ben ilk başta baya şoka uğradım. hiç benden bahsettiklerini falan anlamadım. helal olsun diye bağırdım gene trolleyerek. alkışa vuruyorum kendimi. gülüyorum orda kendi kendime falan. sonra bi baktım sahneye kimse çıkmıyo. millet bana doğru dönmüş bakıyolar falan. bizim patron kaşıyla gözüyle yürüsene yarraam ne bekliyon demeye çalışıyo. lan bana mı patladı şimdi kabak diye kaldım kısa bi süre öylece. kolay değil amk koskoca bi ssalon dolusu adam. aylarca buna hazırlanıp milleti nasıl kandıracağının planlarını yapmış bir sürü adam. bunların arasında güçlü bir görünüm sergileyip belkide şirketin bi senedeki bütün işlerini etkileyecek bi konuşma yapmam gerekiyo o an. ve bende zerre hazırlık yok. bana haber bile verilmedi ki hazırlanayım. o ana kadar bilmiyodum amk bizimkkilerin böyle bi binlik yapacağını. neyse kalktım çıktım sahneye.