Ben iki yaşındayım o zamanlar bizim apartmanda depremden baya hasar görmüş falan işte herkes çıkıp gitmiş yıkılır falan diye civarda çadır Baraka falan o tarz yerlerde kalıyorlar. Bizde dedemlerin yanına gitmisiz (babamın babasi) onlar da bize yakın bir yerde oturuyorlar ama ev müstakil olduğu için apartman kadar tehlikeli değil. Çıkıp gitmisiz işte birkaç gün onlarda kalmışımiz sonra bizi istememisler lan çıkın gidin gibisinden olaylar olmuş. Bizimkiler de ne yapsın almışlar eşyaları gelmisler hasarlı apartmana bizden başka kimse yok tabi babam sabah ise gidiyor annem de benle tek başına evde. Korkudan sabah bahçeye iniyormus. in cin top oynuyor etrafta. Sonra dedem gelmiş çöp posetindeki esyalarimizla bizim kapıya. Demiş bunlar biz de kalmış. Hadi bizi yanına istemedin o zamanlar başka evleri falan da var parke cizilmesin yeni yaptırdım diye kalmamizi istememis. Sonra barakaya geçmişiz orda kalıyoruz. Bigün babamnemin bi akrabası olmuş ona başsağlığı dilemek için gitmiş bizimkiler de ayıp olur falan diye. Ben eve girmiştim ve demişim ki 'Aa sizin eviniz mi var bizim yok' ulan insan bunu torununa yaşatır mi beyler ya ne denir yani buna