ders çoktan başlamıştı. içeri girmemle bütün bakışlar bana yöneldi. hocadan özür dileyerek oturacak bir yer bakıyordum ki birden onu gördüm. kalbim öyle hızlı atmaya başladı ki yemin ederim yerinden çıkacak zannettim. en arka sıraya attım kendimi. heyecandan mı sevinçten mi bilmiyorum elim ayağım boşalmıştı. bir süre mal gibi oturmam gerekti kendime gelmem için. sınıfa baktığımda derse gelemediğim bir kaç günde hemen herkes arkadaş olmuş millet ortdıbını kurmaya başlamıştı. sınıfta dikkat çekmeye çalışan top sakallı hafif muallaksi bir k*rt vardı. bu bin sürekli beni benden alan kıza yavşıyor mal mal espri yapıyor onunla yakınlık kurmaya çalışıyordu.
2.5-3 yılını askeri lisede geçirmişliğin de verdiği asosyallikle kendime fazla arkadaş bulamadım. selamlaşıp hal hatırdan başka ileriye giden sohbetim olmuyordu kimseyle. zamanla çok aşırı samimi olmamakla birlikte bir kaç arkadaşım oldu. ama derdimi kimseye açamıyordum. ben bu kıza deli gibi aşık oldum diyemiyordum. bu şekilde yaklaşık 2 ay kadar geçti. bu iş böyle gitmeyeceğini ve o muallaksi k*rdün de sürekli yavşamalarına katlanamayacağımı anlayarak açılmaya karar verdim. ama nasıl yapacaktım? bırakın konuşmayı görünce elim ayağıma dolanıyor, kantinde içtiğim çayı üzerime döküyor, yolda tümseğe takılıyordum. ama her ne pahasına olursa olsun yapmalıydım bunu...

Edit: okuyan yok amk boşuna kendimi yormayım