Ezgi ile sanki tiyatrolarda ki 2. perdenin açılısını yapmış gibi yürüyorduk, kendimizden bi o kadar güvenli bi o kadarda emindik bundan sonra neler olacağı hakkında.

Ezgi nin bende farkettiği başka bir şey daha vardı, o da aslında istanbul'un bana iyi geldiği olduğuydu, gerek zamanın ilerlemesi gerek oğuzhan ve Arifin konuşmaları beni değiştirmişti

Daha güçlüydüm artık, hesabı ben soracaktım çektiğim acıların da döktüğüm gözyaşlarında..

Önce benim yurduma geçtik, Ezgi yurdun kapısında bekledi beni, ben bavullarımı bırakıp döndüm hemen onun yanına

ikimiz de henüz kahvaltı yapmamıştık o gün, güzel bir yere geçtik serpme kahvaltı rica ettik garson beyden

Ezgi siparişi verdikten sonra atıldı

Ezgi - Söyle bakalım sistemin patronu ne oldu şu 20 günde de sen şuan böylesin.. Ama bir şey söyleyeyim mi iyiki böylesin

Ezgi den beklediğim soruyu almıştım, ilk dakikalarda anlamıştı aslında ama doğru zamanı beklemişti kendince