dürbünle onu gözlüyordum ve aramızda 100 metre vardı. beni farketmesi mümkün değildi. ama ani bi hareketle bana doğru dönüp dürbün işareti yaptı. şok olmuştum. adamın yüzü tamamen sargılıydı. pembe bi bandajla tüm yüzünü sarmıştı. tekrar koşmaya başladım. tellerle örgülü bir yere geldim. tellerin üstünden atlayıp içeri girdim. nerde olduğumu bilmiyordum. bir fabrika yada araştırma merkezi gibi bi yerdi. seslendim ama kimse yoktu. kapıyı çalmama rağmen açan yoktu ama içerden müzik sesi geliyordu. arka tarafı dolaştım ve kafeterya bölümünü gördüm. duvar yerine cam vardı. camı yerden aldığım taşla kırıp içeri girdim.