çok güzel bişey. büyükken o kadar önemli değil de küçükken şımartır insanı. hiç unutmuyorum 11 yaşındayım zenginiz canım hiçbişey çekmiyor yemek istemiyorum çocuğum napayım. annem karşıya gitti benide adalardaki köşke bıraktı. neyse karşı komuşmuz aşırı fakir ve cimirlerdi. izin alıp onlara gittim. hiçbişeylerini paylaşmazlardı ufakken kızardım ama sonra alıştım. liseye giden bi oğlu vardı bide benim kadar kızı. çocuk bana dedi karnın aç mı. hiçbişey demedim çünkü o kadar çok havyar yemiştimki sorunca gözlerim soluverdi. gel dedi gittik mutfağa bir ekmek çıkardı ikiye kesti dolaptan sucuk kaşar çıkardı öyle üzüldüm ki içimden diyorum ne kadar fakir bir aile böyle. neyse yamuk yumuk dilimledi hepsini ekmeğin arasına dizdi bastı tosta cıss hala aklımda. sonra dolaptan salatalık turşusu çıkardı peynir çıkardı öbür ekmeğin arasına bir salatalık turşusu birazda peynir koydu bana uzattı al dedi. gözüm hala tostta. alsana dedi aldım. hadi ye yedi gitti tostu aldı kaşarları uzuyor böyle taşmış yanlardan oturduk yere kola doldurdu başladı yemeye ben içimden ağlıyorum şok oldum elimde ekmek arası salatalık peynir karşımda sucuklu kaşarlı tost. bir insan nasıl bu kadar fakir olabilir tostu çocuğun kendisi hazırlıyor. üstelik ortalıkta hiç hizmetçi yok. arada bana bakıp yesene diyordu azar azar ısırdım birkaç kere. o tostu bitirince kalktı bende kalktım doydun mu dedi doydum dedim. geçtim içeri sonra koştum tuvalete hepsini kustum... içimden ağlıyorum gözlerimden yaşlar çıkıyor annesi suratıma bile bakmıyor zaten. annem akşam geldi aldı beni. ona söylemedim ama evde saatlerce ağladım kafamda çocuğun tostu hazırlayışı hep kaldı. o fakir tablo aklıma geldikçe uyku tutmadı uyuyamadım o gece. kaç yaşına geldim hala kulaklarımda ne zaman fakir görsem titriyorum bir kere. salatalık turşusu ve tost yemiyorum hiç görmek bile istemiyorum. evimde tost makinesi yok. şuan istediğim herşeyi alabiliyorum ve canım tost haricinde herşey çekiyor. tost ozaman önemsizdi şuanda öyle... bu öyle içimde kalan birkaç anıdan bitanesidir

(bkz: bir çocuğun fakir olması)