Alzheimer çok zor panpalar. Dedem de bu hastalığa yakalanmıştı yıllar önce. Kendi kızlarını tanıyamaz oldu. Kendi evinin yolunu kendi yaptığı caminin kapısını hatırlamaz oldu. Biz de kaldığı sıralar evi, bizi tanıyamaz korkuya kapılırdı. Biz olayı anlatırdık sakinleşirdi ama tekrar unutunca yine korkuya kapılır sarası tutardı. Geceleri kalkıp kaçmaya çalışırdı ama yaşlı adam gücü olmayınca kalktığı yerde kalırdı. Her 30 dk da bir camiyi nasıl yaptığını, köydeki hayatını rençberliği anlatırdı. En sonun da ( geçen 29 Ekim) dayanamayıp yenik düştü. Mekanı cennet olsun...