Aylar yılları kovaladı ve bu süre içerisindede site arkadaşlarımızla muazzam bir dostluğumuz oluştu ama bana en ilginç gelen konu bloklar arası ayrılıktı. Her konuda birbirimizle yarışır sabahtan akşam ezanına kadar futbol oynardık ama hiçbir zaman dostluğumuzu bozmazdık. 7. sınıfa geldiğimizde artık apartman bahçesinden uzaklaşmamız gerektiğini ve kendimizi dünyaya sunmamız gerektiğini anladık. Gerçi yaptığımız şey çok büyük değildi evet ama bizim için dünyalar kadar büyük bir değişimdi. Yaptığımız şey sitemize yaklaşık 1 dakika yürüme mesafesinde olan yurdun bahçesine futbol oynamaya gitmekti. Bu sayede karşı apartmanın bizden daha büyük çocuklarıyla ilk kez orada tanıştık ve futbol konusunda ezeli rakipler haline geldik. Artık aramızdaki blok farkını bir kenara koyup birleşmemiz gerekiyordu ve yaptıkta... Ne kadar zorlansakta onları yendik ve böylece elimize geçen özgüvenle mahalle mahalle gezerek her takıma kafa tutmaya başladık ve günlerimiz böyle yüzlerce dostluk kazanarak geçti ve sonunda hayatımın başlangıcı kabul ettiğim sekizinci sınıfa geçtik.