Tam kendi aramızda konuşurken Damla çıktı dışarı, sol elini yumruk yapmış bize doğru geliyordu. Ne oluyoruz lan demeye kalmadan bu Gökberk'e bir kere vurdu.

G: Damla nabıyosun sen kendine gel lan!
D: Senin yüzünden gözümün önünden gitmiyor şimdi o gözler mutlu musun şerefsiz!
T: Damla bi sakin ol ne oldu anlatsana?
D: Kes sesini Turgay. Tam uyumak için yatağıma yatmıştım gözlerimi kapatır kapatmaz o gözleri gördüm tekrar, kendime geldiğimde sağ elimde bıçakla annemin başındaydım babam kolumu tutuyordu.

Biz duyduklarımıza inanamadık, ne oluyor la der gibi baktık birbirimize, Damla Gökberk'ten özür diledi ağlayarak tekrar eve gitti. Benim aklımdaki tek soru ben o bağırışları nasıl duymamıştım?