Biraz sonra içeri yaşlı amca geldi ve bana bir su getirmişti. Kana kana içtim ve sonra onu masaya bıraktım. Yaşlı amca:

"Sen burada neden ağabeyini arıyorsun?"

"Biz ağabeyimle bir ajans kurmuştuk. Gazete yayınlıyorduk ve korkunç olayları konu alıyorduk. ağabeyim araştırma için buraya geldi ama daha sonra bana gelmeyeceğini söyledi. Nedenini bile söylememişti. Ben de polislere haber verdim ama polisler de bir şey bulamamış. "

"Emin misin? Buraya hiç polis gelmedi?"

"Eminim. Polisler bana baktığını ve kimseyi görmediklerini söylediler."

"Ben günün neredeyse tamamında dışarıyı seyrediyorum ama hiç görmedim. Oğlum belki de o polisler gerçekten polis değildir."

"Ne peki?"

"Korkarım ki cindiler. "

"iyi de bana neden bunu yapsınlar ki. Ben hiçbir şey yapmadım."

"Yapmana gerek yok. Zaten yapacağını yapmışsın onlara göre. Sen ağabeyini soruşturmaya başlayınca seni anladılar ve senin önünü kesmek istediler."

"Ağabeyim nerede olabilir? Buradan çıkmış mıdır?"

"Sanmıyorum. Uzun süre kalmışsa kesin çıkamamıştır. Ben o köyün meydanında yaşasaydım duramazdım orada."

"Amca sen bu kadar nur yüzlüsün, belli ki de namazında niyazındasın ama neden buradan çıkmadın?"

"Bu cinler benim çıkmamı istemiyorlar. Bu köyde neredeyse kimse beni sevmiyor. Cinler bıraksa insanlar bırakmaz beni burada. Ama elbet bir gün buradan çıkacağım Allah'ın izniyle."

Konuşma bir süre kesildi ve o sırada buradan çıkma ümitlerim biraz da olsa arttı. Bu yaşlï amca bana huzur veriyordu. Tam da o sırada huzurum kaçtı. Bunun sebebi ise camda beliren bir erkek çocuktu. Erkek çocuk sürekli camı tıklatıyordu. Acaba o da bir şeylerden mi kaçıyordu? Yaşlı amca yerinden kalktı ve tüplü televizyonunun üstünde bulunan bir dua kitabını aldı. Bana dönüp:

"Oğlum sen bir gidip abdest alïp gel. Banyo koridorun en sonunda. Abdest aldıktan sonra buraya gel direk ve şu üstteki Kur'an-ı Kerim'i elinde taşı."

"O kim?"

"Cin olabilir."