Kapıyı uzun süre bekledikten sonra bir adam açtı. Üstünde sadece atlet vardı ve altında da bir şort vardı. Bana yumuşak bir ağızla "Merhaba. Kime baktınız kardeş?" dedi ve yerdeki gömleğini alıp giydi. Giyerken de "Kusura bakma." dedi. Ben de hemen kağıdı gösterdim ve Abidin o mu diye sordum. O da onaylayınca bütün olayları anlattım ve evinde kalıp kalamayacağımı sordum. O beni içeri aldı. Bir tane çocuğu ve karısıyla kalıyordu. Muhabbete başladık ve ben de merak ettiklerimi sordum:

"Neden herkes bu köyden korkuyor?"

"Bilmiyorum vallahi, bir şeyler uyduruyorlar. Cin falan varmış burada diyorlar."

"Bir de burada herkes kavga ediyor diyorlar. Gerçekten buradaki neredeyse herkes kavga ediyor."

"Burada aile yaşantısı yok. Herkes kavga eder. Ama biz hiç etmeyiz. Değil mi hanım?"

"Evet bey."

Eşi kalkıp bize çay demlemek için mutfağa gitti. Biz televizyon izledik. Bir süre sonra ağabeyinden bahsettim ve onlar da görmediğini söylediler. Yanımda fotoğrafı bile vardı. Gösterdim ama tanıyamadılar. Zaten siyah beyaz bir fotoğraftı. Fotoğrafı çantama geri koyacakken çocuk bana fotoğrafı vermemi söyledi. Fotoğrafı aldı ve bir odaya gitti. Adam da sinirlenmiş gibiydi biraz. Ne olduğunu anlayamadım ve bu yüzden adama ne olduğunu sordum. Adam bilmediğini söyledi. Otururken çocuk odadan çıktı ve yanımıza geldi. Fotoğrafı bana verdi ve:

"Ben bunu tanıyorum. Köyde bir yerde gördüm." dedi.

Ben de şaşırdım. Hemen sordum nerede gördüğünü sordum. O da birisiyle birlikte bir tarla yolunda gezdiğini gördüğünü söyledi. O kim diye sorunca bir an duraksayıp babasına baktı ve bilmiyorum diyerek geçiştirdi ve odasına girdi. Bu ailenin düzgün olduğunu zannederdim ama bu aile de köydekiler gibi değişik çıktı.

Ne yapacağımı bilmiyordum. Belki de ağabeyimin bir izini bulamayacaktım.