Kararımı vermişdim artık, dayanacaktım bir şekilde, yenik düşmeyeceğim bu acılara..

Daha fazla o gece kendimi yıpratmamak için yatağıma dönüp uyudum, öğlen 12 civarı kalkmıştım

Kahvaltı hazırlanmış, bizimkiler beni bekliyordu, canım annem kıyamamış bana uyanmamı beklemiş.

Ellerimi yüzümü yıkadım, istanbul da olduğum zamanlarda yaptığım gibi annemin alnından öpüp masanın başına geçtim.
Arif dikkatimi çekmişti, gözleri şişmişti canım kardeşim acıma ortak olmuştu, ağlamıştı odasına kapanıp, bi o kadar da içim sızladı onu böyle görünce...

Arif bugün planı olduğunu bana iyi geleceğini söyledi ve hazırlanmamı istedi.Ne yapacaktı bu bacaksız şimdi merak da etmiştim epey

Sonra bi kaç defa korna sesi duydum, hadi iniyoruz dedi, indiğimde liseden tanıdığım canım dostum Oğuzhan'ı gördüm
iki pekekent bana süpriz yapmıştı, hoşuma da gitti aslında. Oğuzhan la sarılma faslını atlattıktan sonra arabaya atladık.

Ben atladım hemen

Sistemin patronu - Lan hayırdır nereye gidiyoruz?

Oğuzhan - Bi dur hemen atlama

Demişti..

Arif oğuzhan'a anlatmış mıydı durumu emin değildim, zira kardeşimi tanıyorum benim paylaşmamı daha doğru bulmuştur kesinlikle sadece oğuzhan benim üzgün olduğumdan haberdar gibiydi.

Bi avm nin otoparkına çekti oğuzhan arabayı, noluyoruz napıyoruz derken, sinema gişesinde bilet kuyruğundaydık..

Arif sinema olayını iyi düşünmüştü aslında zira kafam dağılacaktı, izlediğim filmlerle genel olarak bütünleşirim hep.