Birden yok oldu o da.. Kahrimi gunahimi ceken tek insan da yok oldu.. O da gitmisti artik, arkadaslarimin da cevresinde kimse yoktu.. El ele got gote kaldik anlayacaginiz.. Sonra okul bitti biz iyice gorusmemeye basladik bir tanesiyle .. Artik ikimiz takiliyorduk.. Bizim karakterimizde kalan bir yara olarak, duygularimiz yoktu artik.. Uzulmuyor, sevinmiyorduk.. Haa sevindigimiz tek sey vardi, aksam atacak bir sekerimizin olmasi.. Artik farkli seyler denemeye basladik, kesmiyordu cunku.. Ve kisi basina dort sekere cikartmadan bu olayi yavasca azaltarak kapatma karari aldik.. Cunku olmayacakti, buna ne bunye ne de para dayanirdi.. Biz de istemiyor yavas yavas bu sekerden soguyorduk anlamsiz sekilde.. Fakat degisen karakterimizin, kaybettigimiz gunlerimizin, cigerlerimizin, vucudumuzun geri donmeyecegini adimiz gibi biliyorduk.. Para yine elimize geciyordu fakat bu kez bizi uyusturucudan uzak tutacak, kafamizi dagitmaya yarayacak seylere harcamaya karar vermistik.. Denize gitmek, evimizi boyamak, calismak gibi seylerle kendimizi dizginlemeye calisiyorduk..