Yazin baslarina yaklasmistik okul ve sinavlar bitiyordu karneler alinacakti basarimiz bariz ortadaydi.. inanamadigim seylerden biri de budur kendimde.. Cevremde uyusturucu kullananlarin cogu ya okulu birakirdi ya da sinifta kalirdi.. Calisanlar duklanlarindan para calarlardi.. Kullanimi mecburen de olsa biraz daha azalttigimiz gunlerde , ben elimde yitip giden bir cicegi hatirladim eski kagitlari karistirirken.. Bana yazdigi mektuplardan birini hala ceketimin sol ust cebinde tasirim.. Bunu sizinle paylasacagim.. O cicek ki benim dunyamin karardigi anlarda hala isil isil parlardi , bana gulumser, diger arkadaslarimin yaptigi gibi benden cekinmez ve bana mesafeli olmazdi.. Ben o cicegi soldurdum.. Cunku kendimi cicek bahcesinin sahibi olarak goruyordum.. Olmamam gereken kisiydim ben, bu degildim fakat karakterkm farkli bir kimlige burunmus, attigim her adim yalan dolan ve cikar ugruna olmaya baslamisti..