hayatimin ozeti

Adı busra . Yazarken bile adını koyamadigim bi his olusuyo amk. Gel zaman git zaman ben okula koşa koşa gider oldum kızı sırf göreyim diye. Bende de şöyle bişey var ne soyluceksem gider çat söylerim ama o kızın uzaktan gözlerine bile bakamiyom . Ben bu kıza 2 sene koskoca 2 sene platonik aşık olarak gezdim . O 2 sene içinde çok kızla çıktım ama sevmedim sadece onu sevdim . 2 sene geçti biz olduk 8. Sınıf tabi okul kaptanlığı devam ediyo falan havamız dahada katlandı hem okulun n buyukleriyiz hemde okul takım kaptaniyiz. Herşey güzel yolunda tıkırında bi o kızla konuşamıyorum. Bigun gözü kararttim dedim giberim zaten okulun son senesi gidip konusucam. Ulan gittim kızın yanına kolundan tuttum ben sana çok aşığım deyip kaçtım . Ama öyle bi kaçış yok amk eve kadar depar attim . Ben hiç bi maçta o kadar hızlı kostugumu Hatirlamiyom. Neyse ertesi gün oldu ulan içimden gitmek gelmiyo okula. Ayaklarım titriyo ama şimdi bi merak da var. Dedim gideyim geç girerim gittim köşede bekledim ders başladı 10 dk geçti okulun kapısından kafayı eğip kuul bi şekilde giderken kapıda kızla karşılaştık. Ulan benim kulaklar bir kızardı aglicam amk. Kız kacmicaksin demi yine dedi ben iyice kötü oldum amk utandım iyice. Konusamiyom da amk kafamı salladim. Kız dedi bende senden hoşlanıyodum ama sen söylesin okulun en kuul cocugusun falan fesmen. Amk ben o mutlulukla yine eve depar attim