karalamak

Fotoğraf albümümüzü karıştırdım biraz,
sen haddinden daha da güzeldin.
sarı saçların, kafandaki siyah bere ile çok uyumlu.
Sanırım bir cafedeyiz,
anlattığım bir şeye gülüyor olacaksın ki,
kameraya bütün dişlerini göstermişsin..
Bir yaprağını daha çeviriyorum,
ikimizde kameraya bakmışız bu fotoğrafta.
harikasın.
mavi renk giydiğin gömlek, sahil kenarına çok yakışmış.
oturduğumuz bankın arkasında E ve Ü yazıyor.
Eminönü,
E ve Ü yazılacak kadar kısa olmamalıydı hayatımda.
Hani o metrobüs durağında seni karşılamaya gelirken alt geçitte kaybolup iddaa bayisinin önünde bulmuştum kendimi.
Bir yaprağı daha çeviriyorum,
korkuyorum.
sahi.. biz ne kadar da çok gülmüşüz.
sen kameraya, ben ise sana bakmışım bu fotoğrafta.
ben karşıdan karşıya geçerken bile;
önce sana, sonra sağıma, sonra tekrar sana bakıp öyle geçerdim karşıya.
hatırladın mı?
..
bir yaprağı daha çeviriyorum,
koca bir anı dönüyor, sanki o fotoğrafla.
ben ilk defa,
seni.
burada,
sev-di-ği-
kötü bir fotoğraf bu, pek belli olmuyorsun.

..
Başka bir yaprağı çevirecek gücü kendimde bulamadım şu an.
Dünyanın en yavşak şeyi, senin erkek arkadaşların değil;
fotoğraflarmış..
Çekilirken gülümsetir, sonra yürek burkar...