Sabaha kadar hastanedeydi, kendine yeni gelmişti belli ki telofona sarılıp anca mesaj atabilmişti bana

Her şey güzel giderken, Nerden çıkmıştı bu belalar yeniden

Her mutluluğumda yaşamak zorunda mıydım üzüntüleri..

Hemen mesajı görür görmez Ayşegül'ü aradım, hangi hastanede olduğunu öğrenip en hızlı şekilde manisaya gitmeyi kafama koymuştum
Lakin Ayşegül önemli bir şey olmadığını söyleyerek ve binbir türlü ısrarıma rağmen hastanenin ismini dahi vermemişti bana, kalakaldım yatağımın üzerinde

O halini görmemi istemediğini düşündüm bi an
Onu öyle görmem beni üzeceğinden dolayı gelmememi istemişti

Hasta yatağında dahi hala beni düşünüyordu, Nasıl bir kalbi vardı onun bu kadar kusursuz ve ince düşünen
ve ben ona tam kavuşmuşken çektiğim acılar bir sınav mıydı ?

Kahvaltımı yapıp, havanın soğuk olmasına aldırış etmeden 'inciraltı' sahiline gitmiştim beni en iyi orası anlıyordu aslında
Oturdum bir kayalığa yaktım sigaramı düşünmeye başladım...

Sadece Neden ? dedim neden ...

Olamaz mıydım mutlu, koyamazmıydım başıma huzurlu bir şekilde yastığıma ..

Bu cefalar karşısında yılmayacaktım ama onun da asla yılmasına izin veremezdim

Teslim olamazdık, birbirimizi bu kadar yeni bulmuşken ...