O günün sabahında mesaj atmıştım Ayşegül'e, birkaç departmandan randevu alması için
bana hastaneye sıklıkla kontrol amaçlı gittiğini söylüyordu ama inanmıyordum
yalan söylüyordu, bu olaya dahil olmamı istemiyordu belkide ama artık tam içindeydim..

Benim bir huyum vardır ne kadar üzgün olursam olayım, bunu kendime bile yansıtmam o gün okula gitmiştim ve kimseye bahsetmemiştim duruma.

Ezgiyle konuşurken sınıfta;

Ezgi-Sistemin patronu senin bi derdin var ne oldu ? Ayşegül ile mi tartıştınız ?

demişti, Ezgi anlıyordu beni kimse farketmez o farkederdi aslında, gözlerimi okurdu kardeşim benim ...

Yine de bu durumdan ona bahsetmek istememiştim, güçsüz durmak istemiyordum kimseye karşı bu yüzden belki de
saklıyordum sevdiklerimden acılarımı

Sistemin patronu - Hayır canım ne tartışması yahu , Ailemi özledim o yüzden ...

diye savuşturmuştum, tüm şüpheli bakışları her ne kadar Ezgi inanmamış olsa bile..

Ayşegül ertesi gün doktora gitmiş, birçok tahlil olmuş ve fotoğrafları bana atmıştı, onları da iyice araştırmıştım
çoğu olağan değerin altındaydı,

Doktor bir çok ilaç verip bi o kadar da nasihatta bulunmuştu Ayşegül'e

Sitemkar bi şekilde bana kızıyordu,

Ayşegül - Ben bu ilaçların saatini unuturum diye ..

Ona da çözüm bulmuştum ben, ilaç saatlerini ben haber verecektim

Yeter ki o iyileşsin her şeyi yapmaya hazırdım ...