O günün sonunda her şey güzel gitti Ayşegül'ü otogara bırakmıştım, bende yurduma doğru gittim
Ama aklımdan çıkmayan şeyler vardı,
Ya ona bi şey olsaydı ?
Bu acıya dayabilir miydim ?
O manzarayı görmek bile bende derin yaralar açmıştı, belkide hiç kapanmayacak olanlarından..

Ayşegül'e tüm hastalıklarını sormuştum teker teker not aldım,
Ama büyük problemler vardı ailesi kanser olduğunu bilmiyordu bile

o an aklıma gelmişti;

Otogardayken bana Cemal Süreya'nın şiirini biraz değiştirerek alıntı yapmıştı

'Sen benim; Sevgilim, eşim,babam, ağabeyim,arkadaşımsın diye... '

Bütün destekçisi beni olarak görüyordu,bu yükün altından kalkacak gücü kendimde bi haliyle buluyordum
Peki o güçlü müydü ?
Savaşacak mıydı geleceği için ?

O günün gecesi sabaha kadar telefonda araştırdım hastalıklarını;
Rahim kanseriydi ve bana kötü huylu olduğunu söylemişti, bunun iyiye işaret olmadığını araştırdığım bilgilerle de
teyit etmiştim, yılmadım bu kanseri yenenleri de araştırmıştım.

Bunun yanında kansızlık seviyesi çok kötü durumdaydı, neredeyse ilik kanseri olacak düzeyde, vücudu 1 kanserle baş edemezken
2. kanser onu mahvederdi, kan yapacak yiyecekleri, bu durumun en hızlı şekilde nasıl geçebileceği hakkında notlar almıştım.

Kalp hastalığı vardı, bunu da araştırmıştım ve henüz pek gitmediği birçok tetkik'e gitmesi gerekiyordu, bunlarıda not aldım
Şeker hastalığı vardı, nelerden uzak durması gereken yiyecekleri not almıştım

Beni üzen neydi biliyor musun ?
O kadar sağlam ve sağlıklı duruyordu ki
Bu hastalıkları bu güçsüzlükleri ona konduramıyordum..

Beni üzen neydi biliyor musun ?

Her şeyin bir umudu olduğunu inancının onun gözlerinde göremememdi,
son günlerini mutlu yaşamak isteyen biri gibiydi ..