Sevgili olmuştuk sanırım öyle bir şey yada o kadar güzeldi ki o anlar,
insanın heyecan dan değil de mutluluktan tüm bedeni titrer ya onu yaşamıştım, buna yeniden inanmak çok zordu benim için ama hissedince her şey daha farklı oluyordu..

O günün sonunda onu otogara bırakmıştım, bir sürü fotoğraf çekilmiştik, her anımızı ölümsüzleştirmek çok değerliydi..

Düşündüklerimi ve hissettiklerimi günlüğüme yazıp belkide aylardır çekmediğim huzurlu uykuya dalmıştım..

Sabah kalktığımda onun mesajıyla uyandım, ağzım kulaklarımdaydı deyimi fiziksel olarak gerçekleşecek ti neredeyse,

Hemen Ezgi ile paylaştım durumu, Ayşegül den bahsetmiştim ona oda duygularımı paylaşırcasına mutlu olmuştu, o öyle mutlu olunca bende çok mutlu olmuştum

Beraber o gün okulda buluştuk, detayları anlatmamı istedi, anlattım uzunca, keyif alıyordum ondan bahsetmek oda pür dikkatiyle dinledi,
benim mutluluğumu gerçekliği teyit etmek istedi belkide kendince.

Sınıfa doğru geçerken Melis seslendi;

Melis - Sistemin patronu mutluluklar dilerim

Demişti

internetten Ayşegül ile fotoğraflarımızı görmüş olmalı

Kibarca konuştuğu için sert çıkmadım o an için zaten çok mutluydum, artık hayatımda kederlere yer yoktu

Sistemin patronu - (Gülümseyerek) Teşekkür ederim Meliscim

Dedim ve sırama doğru yöneldim o an

Acılar, üzüntüler yoktu artık hayatımda, sadece saf sevgi ve mutluluk vardı

Peki gerçekten böyle mi olacaktı?

Yoksa lanetim devam mı edecekti?