bize öğretilenlere göre, burdaki spermlerin hepsi bir gün tereddütsüz insan olacaktı.. Aday derken bi an ürkmüştüm fakat keşiş'in konuşmasıyla içimdeki korku gitmişti.

Keşiş neden beni böyle tedirgin edecek cümleler kuruyordu?Bu zaman'a kadar hep bana çocuk gibi davranır, gayri ciddi muhabbetler yapar eğlenirdik. Bulunmuş olduğum posta'nın uğurlanmasına az kalmış olması onu ciddileştiriyordu, farkındaydım.Yalan söyleyemem benim içimdede hüzünle karışık bi sevinç vardı.Bi gün Burdan ayrılacak olmamız üzücü, dışarı çıkmamız ise müthiş bi duyguydu. Dışarısı nasıl bi yer acaba? bize anlatıldığı kadar güzelmiydi?

Keşişin yanından ayrılıp, caferin yanına uğradım. Spor yapıyor, çıktığı zaman en iyi şekilde insana dönüşmek istiyordu.Ben ise ne gerek var diyip çıkınca düşünürüz diyordum. Caferi spordan alıp gezmeye çıkardım. yolda konuştuk yine;

cafer:ne kadar posta var önümüzde?
ben:daha 50 posta var.
cafer:oooo. daha çokmuş be.
ben:ne güzel dünyaya gittiler, şimdi hepsi kanlı canlı birer insandır. Dünya nimetlerinden faydalanıyordur.
cafer:tabi lan şimdi ne kızlar vardır.Biz burdaki kızlara kardeşimizdir diye karışmıyoruz ama valla yanıyorum artık.
Ben:sabret oğlum bi çıkalım ne canlar yakıcaz.

cafer derin bi nefes çekip, yüzüme umutla baktı ve güldü

cafer:dışarda beni unutmayacaksın dimi?
ben:sen bu soruyu kendine sor.
cafer:kesinlikle unutmuycam.sen hep benim en iyi arkadaşım olacaksın.sen benim kardeşimsin.

Gözleri yaşlı birbirimize sarıldık ve yemyeşil kırlarda güle eğlene koştuk.