Sanki 3 kafadar hepimiz lanetli gibiydik, hangi kapıyı aralasak sonunda üzülen yıpranan biz oluyorduk, belkide kader bu yüzden bizi birleştirdi...

Ezgiyle artık iyice yakınlaşmıştık, birbirimizi anlıyor dertlerimize ortak olabiliyorduk
Yine bir okul günü 1 saat kadar erken gittik okulun dışında ki bir cafe de Erdinç ve Müslüm le Ezgiyi tanıştırmak istedim, hoş sohbet geçmişti

4 farklı yerden gelen 4 üniversite öğrencisinin paylaşacağı birçok şey varmış bunları farkettim, ama dikkatimi çeken bir nokta Ezgiyle Müslüm ün birbirine zıt gitmesiydi yeni tanışan iki insanın ard arda birbirine gönderme yapması pek hayra alamet gibi durmuyordu

Cafeden hesaplarımızı ödeyip kalktık, sınıflarımıza dağıldımızda Ezginin bana ilk söylediği şey

Ezgi - Bu çocuk neyin kafasını yaşıyor, hiç sevmedim
Oldu..

Epey güldüm bu dediğine Ezginin, Ezgi de çok keskin bir karakter di aslında ya çok seversin ya hiç sevmezsin

O günün içinde aynı sözleri Müslüm den Ezgi için duyunca bu iki insanın bi araya kolay kolay getirmemenin en iyisi olduğunu düşündüm

Zira ikisi de sevdiğim arkadaşlarım dı arada kalmak sa en can sıkıcı konuydu...