Eve yürürken de aklımda hep o tipler vardı. Kız anlatınca pek bişey hissetmemiştim aslında.Ama sonradan saplantı haline getirdim iyice. Sebepsiz bi nefretle doldu için. Kıza zarar verebilirlerdi zamanı geldiğinde.

Eve gittiğimde ağır antrenman programıma devam ettim. Artık eskisi gibi zorlanmıyordum. Aklımda sürekli o kız vardı.Onu düşündükçe, çektiğim acılar tatlılaşıyor, acıdan ziyade zevk vermeye başlıyordu. Artık hem fiziksel hem pgibolojik manada kendimi geliştirmiştim. Artık benim için söylenen kötü şeyleri takmıyordum.En iyisi takmamaktı.

Bişeyler yedim. Uzandım yatağıma. Telefona mesaj geldi;

+Eve geldim,ee napıyosun? Biliyorum konuşalı çok bi zaman olmadı ama can sıkıntısı işte :D
-Napiyim oturuyorum. Bende geldim eve egzersiz yapıyorum biraz.Sen napıyosun?
+Oooo,ne egzersizi bu ?
-Genel kondisyon arttırıcı, güçlendirici şeyler işte.
+Çok iyi, aynen devam et.Normalde de fit bir vücudun var. Bide geliştirirsen dehşet olursun.

Bu yazıyı okuduktan sonra bi mutluluk doldu içime tekrardan. Küçüklüğümden beri ilk defa birileri benimle böyle konuşuyordu.

-Bu arada soruma cevap vermedin.Sen napıyosun?
+Napiyim, televizyon izliyorum.
+Neyse ben tutmiyim seni çok,bi durum olursa ararım seni konuşuruz
-Tamam

Tekrar uzandım yatağa, uyudum biraz.

O tipler aklımdan çıkmıyordu hiç. Daha önceden de söylediğim gibi, nefret kusuyordum adeta. Sinirden kalktım, duvara öğrendiğim tekniklerle yumruk atmaya başladım. Artık ellerimde acımıyordu.2-3 yumruk attıktan sonra sağa ve sola manevralar yapmaya başladım. Sağ sol kaçışlarım çok iyiydi. Gelişiyordum her geçen gün..