Öncelikle geçmiş olsun. Benim yaşım 19 ve geçen sene 3 yıllık sevgilimi kaybettim. Kaybettim derken vefat etti yani. Ve bunu söylerken bile hala çok zorlanıyorum. Çünkü onu bir daha göremeyeceğim, koklayamayacağım, sarılamayacak, öpemeyecek, dokunamayacağım. 1 yılı geçiyor vefat edeli ama hala etkisindeyim. Kimseyi sevemiyorum, güvenemiyorum. Kimseyi istemiyorum. Çünkü korkuyorum böyle bir şey olacak diye. Ben O'nun arkasından çok ağladım boşluğa düştüm sen gibi. intihar denedim kaç kere. En sonunda silah dayadım kendi kafama. Ama son anda şunu anladım ki gidenle gidilmiyor, ölenle ölünmüyor. Cidden bak bunlar gerçek. Tecrübeli olduğum için söylüyorum. Evet çok zor, çok acılı. Ama sen bunu yaşayacaksın. Öyle ya da böyle aşk acısını çekeceksin, ekgibliğini hissedeceksin onun. Belki birkaç ay belki birkaç yıl. Ama yine de bu senin hayatın. Her ne kadar zorluk çeksen de bunlara karşı göğüs germen gerekiyor. @2 nin dediği gibi zaman gerekiyor. Hobi bul ne bileyim spor yap. Üzülme diyemem çünkü üzüleceksin, unut diyemem çünkü unutamazsın. Ama yine de senin hayatın bu. UNUTMA, KiMSEYE iHTiYACIN YOK!