Ertesi sabah hemen kalkıp güzel bir kahvaltı yaptım duşumu aldım. Kaderle ilk defa böyle bir karşılaşmamız olacaktı garipti. Öğlene doğru kapı çaldı bende büyük bir heyecanla kapıyı açtım ve asansörü beklemeye koyuldum. Kaderin o asansörden çıkış anı hala gözümün önünde kokusu oradan içime dolmuştu. Gülümsüyordu içeri geçip oturduk. Eee dedi bir şey demedim dün olan şeyler için özür dilerim ama anlattıklarımdan sonra bana kızmıyorsundur artık herhalde dedi buruk bir ifadeyle. Aklımı başımdan alıyordu. Ses tonu saçlarının parlaklığı beni esir ediyordu. Hayır diyebildim dün söylediklerinde ciddi miydin?. Hangisi diye cevap verdi. Beni sevdiğin kısım dedim utanarak. O an hafifçe kalktı yanıma geldi saçlarının kokusunu duyuyordum ve beni dudağımdan usulca öptü beyler yeminle elim ayağım boşaldı başka aleme geçtim o yumuşak dudaklar o sıcak nefes... Sence ciddi miyim dedi. Konuşamadım. Bana sarıldı. Baktığımda ağlıyordu. Bütün o zamanı birbirimize doyarak geçirdik. Gitmeye yakın kaderin telefonuna bildirim geldi. Selim mesaj atmış nerdesin diye dedi. Bende arkadaşlarınla kafede olduğunu söyle dedim. Selim hangi kafe diye cevap yazmıştı. Bende kız kıza takılıyoruz gelme sen yaz dedim bıyık altından gülerek. inceyi çakmış olmalı ki o da gülümsedi. Selimi atlattıktan sonra aklıma Kaderi korumak için bir şey gelmişti. Havas kitabında benim okuyup, okuduktan sonra dinç hissettiğim koruma kalkanı adlı dua. Hemen duayı açıp kadere okuttum. Beni tekrar öptü ve evden ayrıldı