derine indiğim gibi, aynı yol üzerinden parçaları ve gördüklerinizi birleştirerek en özelden genel bir fotoğraf çizeceğim. da vinci'nin eseri mona lisa'yı inceler gibi düşünün. görüntüde bir kadın, sonrasında hem ağlayan yüzü, hem de gülen yüzü. sonrasında ağlamasına neden olan ve gülüşüne sinsilik katan hisler, nörofizyolojik yorumlaması, temel doğa prensipleri ve sonrasında tabloya tekrar bakıldığında görünen "anlamca tamamlanmışlık".

gideceğimiz, varacağımız yer bu. başladığım noktaya geri döneceğiz. bir bakmışız ki, dünya hiç de göründüğü gibi değilmiş.