Birbirmizin gözlerine baktığımızda ise korkularını görüyorum gözlerindeki. Bende korkuyordum eminimki benimkide belli oluyodur. Sabah olana kadar yatmadık ogün. Sabah olduğunda bizimkiler uyanmıştı. Birşey söylemedik onlara belli etmedik. Dahada korkmasınlar diye. Kahvaltımızı edip direk manisaya doğru yola çıktık. Manisaya girdikten sonra geçmeden sapa toprak bir yola girdi burhanların arabası arkasında biz arkasındada mahmutların arabası. ilerliyorduk bir köye girdik bilindik normal bir köy arabadan indik ve bir eve doğru yola gittik. Küçük bilindik normal bir ev köy evi işte. Kapısı beyaza boyanmış tahtadan anahtar kilidide yok. Kanca ile kitleniyor kapı. içeri girdik önce Burhanlar içeri girdi babası selam verdi hocaya hocada ayakta kapıda karşıladı bizi zaten. içeride 3 tane kadın vardı her biri bi aileye hizmet ediyor gibi. Hoca bizleri gördü derdimizi anlattık. Hocada pür dikkat bizleri dinliyordu. Biz yaşadıklarımızı anlattıkça ve o bizi dinledikçe daha fazla gözleri büyüyor şaşkınlığını gizleyemiyordu. Yaşadıklarımızı anlattıktan sonra bize üzgün umutsuz bir bakışla "inşallah sorununuzu çözücez evlatlar" dedi. Biz birbirimize bakıp durumun daha kötü olucağını çok kötü bişey yaptığımızın farkındaydık. Hoca ve tüm ailemiz oturduk gece vakti çay içiyoruz hepimiz. Evin önünde yere kilim serilmiş üstüne minderler herkes bir minderin üstünde oturuyor biraz soğuk dışarısı ben içeriden ceketimi almaya gittim. içeri girdiğimde ise bayılmışım.