Beşik gıcırdayınca benim aklım çıktı o heyecanla deli gibi yere basa basa koşucam ulan dedim soktuğumun kapı menteşesi kapı kapanmaya meyil etti bende o an ne yapacağımı bilmeden kapanan kapıya omuz atıp tam kapattım salak gibi öyle bir çarptıki tüm ev inledi bu olduğu anda beşik deli gibi sallanmaya başladı parkeden çatır çutur ses geliyor ben içimden dua ediyorum kapının kolu elimde kalmasın diye, neyseki açıldı kapının yanında çukur olduğu aklıma gelince çıkışa doğru koşayım dedim ama çok büyük birşeyi unuttum oda aliyi 100 kilo koridorun ortasında duruyordu o anda hiçbirşey düşünmeden sadece koşmayı istedim derken alinin kafaya çok fena bir tekme vurdum kendimde yere düştüm çenemin altı 3 hafta mosmor kalmıştı.

Bunun üstüne ali uyandı ben küfür ediyorum amk geliyor diyorum ali başladı bağırmaya odanın kağıdı bir açıldı cevdet çıktı amk buda bağırıyor odaya birşey girdi diye en sonunda lan susun dedim bir sessizlik meğersem cevdet ali düşünce o odaya saklanmış puşt korkudan banada ses vermemiş beşiğin arkasına çömdüm gözümü kulağımı kapadım dedi sonra kapı sesi duyunca korktum dedi neyse bende anlattım buna bendim falan diye birse dolabın altındaki kapıyı anlattım kapı kitlendi filan dedim daha çok gerildi herkes tabi şimdi herkes diğer ikisi nerde onu düşünmeyi başladı biz laf arasında aliyi çıkarmaya çalıştık ıkına ıkına, karaya vurmuş balina gibi parkelerin üzerine saldı kendini kafam ağrıyor dedi artık nasık çarptıysam yumruk gibi şişmiş kafası bunlarla 1-2 dk sohbet ettik ama yukarı çıkmayı kimse yemiyor çünkü muhabbet dönüp dolaşıp ayak sesine geliyor cevdette beşikteki tozsuz alanı fark etmiş ama korkudan buz kesilmiş orada köşede saklanmış herkes anladı bir takluk var bende yere giden kapıyı hatırlatınca daha çok işkillendi kayıp olan ışık çubuklarınıda söyledim onlar almamışlar.
En sonunda karar verdik saat gece 1 e filan geliyordu çıkıcaz dedik yukarı bu saate aileleri uyandırıp bu ikisini kaybettik yukardalar demek daha korkutucu geldi.