bizim çocukluğumuzda legolar pek yaygın değildi; basit çiftlik oyuncakları ve yeni yeni çıkan elektronik oyuncaklar vardı
hep sesli 1 masal kitabım olsun istemiştim ama almamıştı annem bana
halbüse maddi imkânımız müsaitti :@
3.paragrafta kendimi 1 an 5 yaşında hissettim, gözlerim doldu :(
memlekete gideceğimiz zaman sıra benimdi; önemli 1 şeydi o zamanlar. ablam bana polis kelepçe oyuncağı alıp iknâ ederek hakkımı elimden almıştı, o zaman bile kazıklanmıştım :(
ayrıca hep o benden büyük / abla konumundaki 1 kızın benimle ilgilenmesi fikri çok hoşuma gitmişti ama hiç 1 zaman gerçekleşmedi :(
bana bebeği gibi bakacak, yeri gelince azarlayıp ağlatacak, yeri gelince beni şımartacak, sımsıkı sarılıp bağrına basacak :(
sanırım 1 pgibiyatr'a gidip içimi dökme zamânım gelmiş, benim de direncim hep bu tip dış desteklere oluyor :@