Öğlene doğru 11 falandı sanıyorum, gözümü açmamla "uyansana lan ölü gibi yatıyosun pekekent." cümlesini duymam bir oldu, Koray muallaksi gelmiş, dedem gece uyumadığımı söylemiş oda başımda bekleyip televizyon falan izlemiş. "lan olum bi sus, zaten canım yanıyor dıbına koyim, sende başlama sabah sabah" dedim. "kalk lan hazırlan, birazdan bizimkiler gelecek." dedi, "hangi bizimkiler"? diye sordum, "senin ki falan işte" dedi.

içimden, ben bu kıza ne ara bu kadar tutuldum amk diyerek yataktan kalktım, üstümü giyindim. Bahçeye indik Korayla, yalan olmasın 5-10 dakika içinde bizim çocuklar geldi Rabia ile birlikte..

Selamlaştık, bi süre nasılsın iyi misin muhabbeti ettik benim canım sıkıldı amk. Dedem sürekli dikkat et diyor, Rabia acıyan gözlerle bana bakıyor diğerleri gülüp eğleniyor kendi aralarında. Kalkında biraz dolaşalım dedim, ağrın var olum saçmalama falan dediler ama bunaldım amk tatilim zehir oldu zaten, gitmeye de 1 hafta falan vardı sanıyorum.

Kabul ettirdim sonunda, yürüye yürüye gidiyoruz. Bi anda aklıma Rabia ya açılmak geldi, hem bana acıyor şuan terslemez diyerek ağır adımlarla geriden ağır ağır yürüyorum. Koray fark etti yanıma geldi "ağrın mı var kanka yavaşladın?" dedi, "kanka biraz hızlı yürüyün, Rabia tek kalsın benimle" dedim, "sen çok yavşak adamsın" dedi hafif tebessüm ederek, bizimkileri alıp biraz daha hızlı adamlarla ilerledi.