Kızmadığını anlayınca rahatlayıp bende gülmeye başladım. Bidaha ağaca çıkıp, bu sefer emin bi şekilde güle eğlene hem onlara kiraz atıyor hem kendim yiyordum. O gün çok eğlenmiş ve Rabia ile çokça kez sohbet etmiştim buna rağmen biraz dikkatli duruyor ilk günler gibi olmamak için çabalıyordum. O günü güzel bi şekilde kapatmıştık..

Aradan 2 veya 3 gün geçti tam hatırlamıyorum, arkadaşlarla öğlen sıraları toplandık yine canımız da sıkıldı, ne yapalım diye düşünürken ben atladım lafa "hadi karşı köye gidelim" dedim. Anlaştık bu sefer Rabia nın katılmasını seslenmesini bekleyemezdim, benim içinde fırsat olmuştu, "Rabia yı çağıralım mı?" diye sordum bizimkilere, kızlardan birisi "tabi canım onsuz olur mu?" dedi, bu diyince hepsi sırıtmaya başladı. Allah'tan kızın yanında böyle diyip beni utandırmıyorlardı. Rabia nın kapısının önüne gittik, kapıyı vurduk, babası çıktı, durumu anlattık, izin verdi biraz bekledikten sonra başladık gitmeye..