Tabi yorgunluk haliyle hayvan gibi uzandım çimlere, gerçi herkes aynı pozisyondaydı ama kızın orda olduğunu unutmuştum. Kafamı çevirdim kızın olduğu tarafa doğru, kızı ilk defa gülerken gördüm, daha önce tebessüm bile etmemişti. Sanırım hayvan gibi üst üste yatışımıza gülüyordu. Kahkaha atarak yanımıza geldiler babasıyla, kızlar ayakta, babası bağdaş kurdu "biz köyde yaşarken kimse yenemezdi, siz bitmişsiniz." dedi gülerek. Ben hemen atladım lafa fırlamayım ya amk sözde "eskilerden kim kaldı abi." falan zırvalamaya başladım ama kız sürekli gülüyordu. Biz hiç kimseyi umursamıyor manda gibi yayılmaya devam ediyorduk.

Ben kızın güldüğünü gördükçe rahatlıyor, daha net cümleler kuruyordum. Bi süre sonra kızın hoşuna mı gitti doğallığım bilmiyorum ama kızın bana bakışlarını yakalıyordum. Bundan biraz zevk alıyor, biraz da utanıyordum..