Biraz endişeli, birazda tebessüm halinde olan yüzüne dikkatlice baktım.O kadar büyüleyiciydi ki bir an söyliceklerimi unutmuştum. Fazla vaktinin olmadığını, ne söyleceksem hızlı bir şekilde söylememin gerektiğini rica edince ne yapacağımı hatırlamıştım. Durdum gözlerinin içine baktım ve elini tuttum, şaşırmıştı devam ettim seni ilk gördüğüm andan itibaren dünyam aydınlandı, yıllardır içimde ki sessizliğim onun sayesinde gittiğini ve gerçek aşkı bulduğumu söyledim.ilk andaki şaşkınlığı gitmişti üzerinden.Oda bana bakarak söyleyecek birşeyinin olmadığını zaten benim her şeyi söylediğimi bana belirttirek sıkıca sarıldı.O kadar bütünleştik ki bırakmak istemedik birbirimizi.Ama gitmesi gerekiyordu ve özür dileyerek gitmesi gerektiğini belirtti. Arayacağımı söylemek tekrar sarıldım ve ayrıldı yanımdan. Arabaya bindim o kadar mutluydum ki sırıtıyordum durduk yere gülüyordum. Ellerim titreyerek arabayı çalıştırdım ve eve geldim. Olayları arkadaşlarıma anlatmak istemiyordum fakat içim içime sığmıyor birilerine anlatmak, mutluluğumu paylaşmak istiyordum.