Ailemde kökeninin çok eskiye dayandığı söylenen bir masaldır. Diğer masallardan farklı olarak aşk konularından ve mistisizmden uzak bir masaldır başlıyorum
PART I
Çok uzun zaman önce, güneşin doğduğu yerde, altından toprakların üstünde bir oba varmış güzel mi güzel bir yermiş lakin derdi pek bitmezmiş çünkü zenginliklerini kıskanan biri varmış(Kara obanın kara beyi).Bir gün obamızın Beyi alpleriyle muhabbetteyken obanın dışında bir toz bulutu fark eder gözlerinin diker ve beklemeye başlar. Bulut yaklaşır, yaklaşır ve sonunda önünde bir atlı belirir.bu Gözcüdür ve belli ki acelesi vardır atlı son sürat obaya dalar ve bey in yanına varır. Atının sırtından inmeden ve boynunu eğmeden sağ elini yumruk yapıp kalbinin üstüne vurarak bey i aceleyle selamlar telaşla ve nefes nefese konuşmaya başlar
-Kara oba hareketlendi beyim! atlılar buraya yöneldiler!
Bey bunları duyar duymaz bakışları sertleşir, sırtını doğrultur ve obadaki herkesin duyabileceği bir sesle bağırır
-Davranın yaylarınıza! kuşanın kılıçlarınızı!bu gün ölümüm bizimle hesabı vardır!.
bu sözler alplere yetmiştir daha kelama luzum yoktur bilirlerki bey in buyruğu demirdir. Binmiş alpler atlarına toplanılmış meydanda bakmış Bey cengaverlerinin gözlerine korkudan eser yokmuş.Çevirmiş atını ufka başlamış koşturmaya takılmış alpler de arkasına.

ravet olursa devam ederim. Taktir edersiniz ki kendi kendine anlatmak garip olur (Hoş yapmadığım şey de değil hani)2 kişi yeterli