Part 4

Belki de hayatım boyunca pişmanlığını yaşayacağım o dönem vize haftasıyla birlikte başlıyordu.

Sınavlar başladı beyler herkes not peşinde sınav derdinde bende aşk denen pisliği az da olsa üstümden atıp sınavlara adapte olmaya başlamıştım. Başta söylemiştim 1. sınıftan bi kaç tane dersim kalmıştı diye notları lazım kimden alacam bilmiyorum dedimki gidip ortaya söyleyeyim elbet bi insan evladı çıkıp verir notları. Sınavdan çıktım fakültenin önüne indim yaktım sigaramı 1. sınıfları beklemeye başladım. Neyse bunların sınavı bitmiş olacak ki hepsi birden indi aşağıya fakültenin önünde durmuş sınav hakkında konuşuyorlar. Benimki de aralarında tabi neyse cesaretimi toplayıp 2. sınıf olmanın verdiği özgüvenle gidip "arkadaşlar mat-1 notunuz var mı?" Dedim. Lan 15 kişinin arasında bi tek O'nun sesi çıktı "bende var" dedi. O an içimden sanki ihanete uğramışçasına istemiyorum kalsın demek geldi ama demedim. Olgun davranıp "benim alttan kaldı da mümkünse senden alabilir miyim" dedim. "Tabi olur getiririm ben" dedi. Kafasını başka tarafa çevirdi ben mal gibi kaldım tabi. Kendimi toparlayıp yavaşça uzaklaştım ama "ne yapacam lan ben kız sedatın sevgilisi ne yavşak adamım ben gidip not için kıza yazdım" diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Saçma bi vicdan azabı eşliğinde dolmuşa binip evin yolunu tuttum. Akşam sedata mesaj atıp durumu anlatacaktım. Haberi olsun yanlış anlamasın diye