Bizim güzel ama çirkef, Kedi nâlan kılıklı, Güzelliğinin arkasına sığınarak iş yapmaya çalışan oruspu hemşiremizin bir anda elleri ayakları titredi. Yani ben öyle demek istemedim ki falan ayağına yatmaya çalıştı. Mehmet abi susmuştu. Artık mikrofon bendeydi. Valla ne demek istediğinizi gayet güzel anladık insan gibi söylemeye çalıştık aba altından sopa göstermeye çalıştık ama siz direk sopayı istiyorsunuz heralde. Yok yok öyle bişey yok dedi. Yine üste çıkmaya çalıştı kedi kız. Aman ne yaparsanız yapın be! biz öyle bişey yapmadık gibi bir şey söyledi. Kaşınma dıbına koduğumun oruspusu dedim içimden. Güzel kız çirkefliği böyle bişeydi işte sonuna kadar inkar ve sonuna kadar direnme. Köşede kaçacak yeri kalmasa bile son tırnağı kalana kadar tırmıklamak.
Neyse, dedim. Sizin yinede haberiniz olsun sevgili bina sakini bir daha böyle bir olay olur mu olmaz mı bilemiyorum ama gönlümüz olmamasından yana haberiniz olsunda...

Kadının kapıyı açarken göstermiş olduğu asaletten eser kalmamıştı. O star ışığı. O kutsal meryem nuru bir anda gitmiş. Güzel ama çirkef kızın içinden "bir anda üff sanane be salak " diyip ağlayacak bir ergen gelmişti. Açıkcası o çaresizliğine üzüldüm ve daha fazla uzatmak istemedim. En azından Mehmet abinin yanında uzatmama kararı aldım...