Asosyal değilim ama son zamanlarda insanların kendilerini en iyi varlık zannetmelerinden bıktım. 1 aylık erzaklarımı sigaralarımı depoladım. Kendime gelene kadar kendimi eve kilitledim ve anahtarı memleketine giden bi arkadaşa verdim. Ankarada özel bir hastanede kalp cerrahıyım izin almam zor oldu ama rapor alarak kurtuldum. Artık kendimi hep olmam gereken yola verdim, Allah yoluna. Aslında biliyor musunuz, eğer gerçekten isteyerek ibadet ederseniz içinize dolan o huzuru size hiçbir şey veremez. Az önce ben neden dinimden uzaklaşmaya başladım, nasıl yaradana teşekkür etmeyip onun verdiği nimetleri kullanabiliyorum diye düşündüm ve saatlerce zikir çekerek ağladım. Artık hiçbir insana ihtiyaç yok, tabi sözlükteki panpalar özel.